Deze vraag stelde een collega leiderschapstrainer en coach me bij onze eerste ontmoeting. Goeie vraag! Waar had ik als beginnend leidinggevende eigenlijk het meest nood aan? Wel…aan een begeLEIDER: een klankbord en tegelijkertijd een mentor.
Voel jij je als leidinggevende, manager, executive, ondernemer,…ook wel eens alleen? Ik voelde me in ieder geval heel eenzaam. Er werd veel van me verwacht en de druk was hoog, maar bij wie kon ik terecht?
Als beginnend leidinggevende belandde ik al snel in een paar valkuilen en doken er obstakels op die ik – door gebrek aan kennis en ervaring – niet kon voorzien. De stap van medewerker naar leider is een heel avontuur. Eén dat zonder begeleiding ertoe kan leiden dat de kersverse leidinggevende zich verdwaald voelt en zelfs de organisatie verlaat.
Hoe vaak wordt er van beginnende leidinggevenden verwacht dat ze deze transitie snel en feilloos doorlopen? Dat ze zich flexibel moeten aanpassen, zelf uitzoeken hoe ze hun nieuwe rol invullen en ondertussen ook de nieuwe job met nieuwe kennis en vaardigheden aanleren. De realiteit toont dat veel startende leidinggevenden hiermee worstelen.
Ik heb nachten wakker gelegen van de vele vragen en twijfels die door mijn hoofd spookten. Met de tijd kwamen er steeds meer uitdagingen en vragen bij terwijl de eenzaamheid groter werd en mijn energiebalans meer en meer “leeg” begon aan te geven.
Dus wat heb ik heel concreet het meest gemist?
Een mentor die al verder stond op het leidinggevende pad en die me kon en wilde:
- helpen en ondersteunen in het uitzoeken van mijn nieuwe rol “ik als leidinggevende” en het helder krijgen van verantwoordelijkheden: wat is aan mij en wat is aan een ander?
- uitdagen om mijn leiderschapsstijl te leren kennen en hoe ik die verder kon ontwikkelen door een antwoord te vinden op vragen als: Welke leider wil ik zijn? Waar sta ik voor? Welke waarden wil ik uitdragen?
- het verschil tussen leiderschap en management verhelderen. Hoe kon ik in mijn functie, met mijn potentieel, de mensgerichte en de taakgerichte aspecten integreren en samen met het team efficiënte resultaten behalen? Hoe wilde ik mensen inspireren en meenemen in een visie en naar gemeenschappelijke doelen toe? Hoe kon ik heldere doelen formuleren en mensen helpen begrijpen wat hun unieke bijdrage was in de realisatie ervan?
- begeleiden in het ontdekken van mijn sterktes, kwaliteiten en talenten die ik als leider kon inzetten en aanscherpen, en voor welke groeipunten een gepast leertraject nodig was om naar het volgend level te ontwikkelen.
- horen en begrijpen. De stap van medewerker naar leidinggevende doet wat met je. Een luisterend oor is vaak het enige wat we nodig hebt om zelf tot de oplossing te komen. Een sparringpartner kan ons triggeren om dingen op een andere manier te bekijken.
- duidelijkheid bieden in wat er van mij en van mijn team werd verwacht en helpen bijsturen waar nodig. Een van de belangrijkste lessen die ik geleerd heb is dat je onmogelijk een efficiënte en inspirerende leider kan zijn als de visie niet kraakhelder is. Je kan je team niet meenemen als het voor jou zelf niet duidelijk is waar jullie naartoe gaan.
Denk je nog aan andere dingen?
Hier is alvast een daadkrachtige call-to-action:
Voor beginnende leidinggevenden: Waar heb jij nood aan? Wie kan je hierbij helpen? Vraag deze persoon om je reisbegeLEIDER, je mentor te zijn.
Voor ervaren leidinggevenden: Welke startende leidinggevende kan jij helpen en empoweren om succesvol de transitie te maken van medewerker naar leidinggevende of bij de eerste stappen in een nieuw bedrijf? Stel die persoon jouw mentorship voor.
Ben je op zoek naar een klankbord buiten de organisatie? Ik wil graag je personal & professional growth partner zijn. Neem vandaag nog contact op.
Beste Sylvia,
Wat een schitterend artikel. Toen ik het las herkende ik me er ook enorm in. Mijn situatie was iets anders.
Na het beëindigen van mijn studies aan de Koninklijke Militaire School (militaire universiteit) werd ik direct leidinggevende. Je hebt dan die ‘gouden ster’, dus iedereen verwacht dan dat je er klaar voor bent. Eerlijk ik dacht dat ook. Ik stelde heel snel vast dat dit echter niet het geval was, niettegenstaande de cursus leiderschap die we hadden gekregen.
Mijn medewerkers (onderofficieren, vrijwilligers en ja, ook nog miliciens) waren technisch heel sterk (ik begreep er soms niets van) en de meeste ervaren medewerkers waren (veel) ouder dan ik.
Wat ik toen miste was? En eigenlijk ook in de volgende functies als leidinggevende was …
– begeleiding door een coach die daar ook voor opgeleid is
– klankbord door een mentor die een voorbeeld is voor anderen
– opleiding door een trainer die praktisch en ervaringsgericht werkt
– uitwisselen van ervaringen met gelijkgezinden door een facilitator
– …
Gelukkig dat deze dingen nu ook bestaan.
Belangrijk vind ik ook dat leidinggevenden niet wachten op initiatieven van hun leidinggevenden. Ik stel vast dat ze dan meestal zullen blijven wachten en hierdoor kostbare tijd en energie verliezen. En dat het er dan meestal toch niet meer van komt.
Persoonlijke groei/ontwikkeling is iets dat je inderdaad best zelf oppakt.
Wanneer? NU … vind jij dat je verder kan groeien als leidinggevende, doe er dan nu iets aan.
Je beloont hiermee jezelf en jouw medewerkers.
Ja, zo ga je ook écht gaan genieten van leidinggeven en zullen jij en jouw medewerkers ook écht kunnen genieten van het leven.
Leider, sta op!
Ik herhaal nog eens jouw prachtige motto: “Leadership is a lifestyle not a job!”.
Veel succes en geluk met het verder uitdragen van jouw prachtige missie Sylvia.
Geniet ook van de reis. ;-)
Dank je wel Bene voor je openhartige reactie en je oproep aan leidinggevenden om zelf het initiatief te nemen en de stap te zetten naar persoonlijke en professionele groei. Wachten op acties van een ander, zetten je enkel in de ‘wachtkamer’ en daar wordt je levenskwaliteit en je dagelijkse realiteit natuurlijk niet beter van. Welke concrete stap kan je nu onmiddellijk zetten die je vooruit gaat helpen?